Hi!
Leuk je te zien op de blog van Truecolors4u. Mijn naam is Ilse Deklippel. Met mijn blog wil ik je inspiratie geven betreffende echte, betekenisvolle relaties. Deze week gaat het over Relaties en Hechtingsstijl. Veel leesplezier.
Inspiratie genoeg voor vandaag na gisteren kritiek van mijn omgeving. Of dat is toch hoe het aanvoelt ook al waren het maar 2 opmerkingen en een afkeurende blik. Meer heb ik niet nodig om terug dat kleine meisje te worden dat het gevoel krijgt niet goed genoeg te zijn en beter zwijgt.
Hechtingsstijl
Wat is een hechtingsstijl nu eigenlijk? Als we geboren worden, hebben we nood aan geborgenheid, het gevoel dat we veilig zijn en dat onze opvoeder/ouders er altijd zijn voor ons… dat we onszelf mogen zijn en dat zij er voor ons zijn en dan niet alleen om ons eten en drinken te geven om te overleven, ook vooral de emotionele ondersteuning die een kind nodig heeft om zich te ontplooien en vertrouwen te hebben in de ander en in zichzelf. Beiden bepalen natuurlijk de hechtingsstijl, de manier waarop een kind reageert op prikkels van buitenaf en in de eerste levensjaren dan zeker van de ouders. Als die ouders dit door omstandigheden, door hun hechtingsstijl dit echt niet kunnen geven, dan ontwikkel jij als kind een bepaalde manier om je te beschermen als er in jouw ogen gevaar dreigt, als jij je niet veilig voelt.
Veiligheid
Wanneer voelt een kind zich niet veilig? Als het geen eten, drinken, of lichaamswarmte als in knuffels en aandacht krijgt. En ja, op al zeer jonge leeftijd aanvoelt wat nodig is om ervoor te zorgen dat je toch krijgt wat je nodig hebt. Pleasen is in dit geval één van de beschermingsmechanismen die onbewust ingezet worden. Een kind voelt feilloos aan wat ze wel en niet moeten doen om die aandacht en dat veilig gevoel te krijgen. En dat uit zich dan al en zeker op latere leeftijd in alle relaties. Je reacties op anderen worden getriggerd door je hechtingsstijl en ook de projecties die je maakt.
Projectie
Wat is een projectie maken? Wel, iemand zegt of doet iets wat jou onbewust triggert en je hetzelfde gevoel geeft als wat een ouder/opvoeder je gaf en jij je niet veilig, gehoord, gezien, gewaardeerd of geliefd voelde. En vanuit dat gevoel, het gevoel dat het jonge kind had, reageer je op de ander. Dit gebeurt onbewust en het is pas wanneer jij je bewust wordt van je hechtingsstijl dat je in staat bent, stapje per stapje, anders te reageren. Naast het inzicht in je hechtingsstijl, blijft natuurlijk de eigenwaarde een belangrijke voorwaarde om hier anders mee te kunnen omgaan of anders te kunnen reageren op mensen. Als je inziet wat je hechtingsstijl is, en je beseft dat je het “ik-duw-je-weg” en “ik-trek-je-aan” spelletje speelt en wat de reden daarvoor is, word je milder naar jezelf en ook naar de ander. Belangrijk ook hier om te beseffen, is dat je ouders/opvoeders alles doen wat in hun mogelijkheden ligt om goed voor jou te zorgen, dat het hun hechtingsstijl is, hun beschermingsmechanismen, hun angsten die er soms voor zorgen dat jij niet dat veilig gevoel krijgt dat een kind nodig heeft. Op dat moment word je ook minder oordelend naar je ouders/opvoeders want iedereen die kinderen heeft, weet dat je alles doet om je kind gelukkig te maken en er goed voor te zorgen. Het is ook vanuit de hechting dat het meestal moeilijk is om een goede eigenwaarde te hebben omdat je op een gegeven moment jezelf weggestopt hebt, afgeschermd hebt van wie jij bent en wat jij voelt omdat je ofwel te veel bezig was met pleasen ofwel je gevoel compleet afschermde om niet meer gekwetst te kunnen worden door scherpe woorden, het niet mogen uitspreken of tonen van je gevoel, met soms fysiek geweld. Dat maakt het moeilijk om jezelf de moeite waard te vinden en goed genoeg. En waarom is dit inzicht dan zo belangrijk? Omdat het je helpt om in de toekomst anders in je relaties te staan en op een betere manier kunt communiceren. Door het besef dat je projecties maakt en dat ook kunt onderscheiden en beseffen dat die weinig te maken hebben met die andere persoon, kun je ervoor KIEZEN om op een andere manier te reageren.
Verlatingsangst en bindingsangst
De populaire termen voor angstige of vermijdende hechtingsstijl zijn verlatingsangst en bindingsangst. De onderliggende angst bij beiden is de angst voor afwijzing. Als jij je bewuster wordt van deze angst, waar hij zijn oorsprong vond en hoe jij jezelf ervan los kunt maken, ook al zul je er altijd door getriggerd blijven (weliswaar minder en minder als het vertrouwen en de verbinding met jezelf groter of beter wordt), dan kun je rustiger in je relaties staan en “echt” jezelf zijn, ook in een relatie. Dan blijf je trouw aan wie JIJ bent, kun jij je grenzen stellen en hulp vragen als de triggers de kop opsteken. Wat is hier dan belangrijk? De communicatie met jezelf en de ander. Minder oordelend, met meer zachtheid en mildheid naar jezelf en de ander kijken, en van daaruit kom je tot een betere verbinding met jezelf en de ander.
Dus voor mij is het inzicht in je hechtingsstijl belangrijk omdat dit de start is om in die connectie met de ander te kunnen gaan. Niet de angst voor afwijzing je relaties laten verzieken of mensen weg te duwen, maar door in je kwetsbaarheid te gaan staan, over die angst durven te spreken, jouw beschermingsmechanisme (duwen of trekken) kennen, benoemen en hulp durven vragen aan de ander op momenten dat die angst getriggerd wordt. Na vele kleine stapjes, het inzicht, het benoemen, het weten wat jou kan helpen op het moment dat je getriggerd wordt, het op een goede manier communiceren naar de ander, het durven vragen om je op die momenten op die bepaalde manier te helpen, zorgt dat het vertrouwen groeit dankzij begrip en geduld van beiden, en de wil om samen te groeien en je tot een oprechte verbinding kunt komen. En in die verbinding kan ieder zichzelf zijn en voelt het aan alsof je thuis komt bij de ander.
Relaties is werken?
Ja ongetwijfeld. En toch ben ik ervan overtuigd dat het een mooie reis kan zijn, waar beiden nog meer groeien… zelf groeien en groeien naar elkaar. Waar mensen door de verbinding met zichzelf ook in verbinding kunnen gaan met de ander. En als je die verbinding hebt/voelt, dan voel jij je gezien, gehoord, geliefd, gewaardeerd, geaccepteerd en begrepen en dat is toch waar we allemaal zo erg naar verlangen. En spijtig genoeg, het is maar hoe je het bekijkt, dien je eerst jezelf te zien, te horen, lief te hebben, te accepteren, te waarderen en te begrijpen. En daar wil ik graag degene bij zijn die helpt met inzichten om jezelf te zien, te horen, te accepteren, te waarderen en te begrijpen om dan in tweede instantie ook de ander te kunnen zien, horen, accepteren, waarderen, begrijpen en graag te zien. Want connectie is iets wat niet te kopen is, iets wat je alleen kunt voelen …. De connectie met jezelf en de ander…. liefde….en dat is voor mij het grootste geluk. Uit je hoofd en in je hart vind je alle antwoorden om tot die connectie te komen. En dat ieder op zijn manier, in zijn tijd, als hij/zij er klaar voor is….. en ervoor kiest om te ZIJN en jouw leven te leven en jouw pad te volgen.
Ik hoop je met deze blog weer inspiratie te hebben gegeven.
Op een kleurrijk leven,
Ilse Deklippel
TrueColors4u
P.S.: Spreekt dit je aan en ben je op zoek naar één-op-één begeleiding of wens je meer info met betrekking tot de trainingen?
Plan hier je vrijblijvende gratis 30-minuten durend gesprek in.
Dan kijken we samen wat we voor elkaar kunnen betekenen.