Hallo!
Fijn dat je kijkt op de blog van Truecolors4u.
Kijk je liever de video hierover? Klik dan hieronder.
Ken je dat gevoel dat het ineens allemaal teveel wordt? De dagen dat het 5G1B-gevoel* ver te zoeken is en jij je helemaal alleen voelt? De dagen dat je iedereen emotioneel wegduwt omdat het zo allemaal al genoeg pijn doet?
Die momenten dat je wilt wegkruipen in een holletje of wilt slapen om de wereld buiten te sluiten? Het Calimero-gevoel waarbij het eierdop op je hoofd zo groot wordt dat je jezelf nog nauwelijks kunt zien… Dat vals gevoel van veiligheid dat je creëert door je te verstoppen zodat niemand je nog kan raken? Het weglopen van je gevoel en alles in je hoofd nog uitvergroten en erger maken….
En al die stemmetjes in je hoofd die tegen elkaar beginnen vechten of elkaar nog ondersteunen. Het stemmetje dat zegt: niemand ziet me, niemand hoort me, niemand waardeert me of niemand begrijpt me. En dan een boos stemmetje dat zich erboven wil zetten en zegt: komaan doe niet zo zielig, get yourself together. En als dat nog niet genoeg is nog een ander stemmetje dat jou ook wil helpen en zegt: ze kunnen allemaal den boom in. Het lijkt wel een feestje, maar dat is het allesbehalve. Het is eerder chaos en een gevecht. Is het werkelijk zo erg en is er niemand????
Tot je iemand hebt die jou wel de moeite waard vindt en blijft proberen om je te bereiken en je de hulp toch aanvaardt en verwelkomt. Dan besef je weer wie en wat er wel is en waar je dankbaar voor bent. Dan besef je dat de hoge verwachtingen, die je aan jezelf stelt en ook aan anderen, alleen maar zorgt voor onrust, een slecht gevoel en absoluut geen verbinding. Dan besef je dat het allemaal bij jezelf begint… en in eerste instantie het zien, luisteren, waarderen, accepteren, liefhebben en begrijpen van jezelf. Gemakkelijker gezegd dan gedaan op zo’n momenten.
En dan toch…met kleine stapjes terug gaan voelen voor jezelf. De enkele mensen toelaten die jou de moeite waard vinden en hen toelaten om jou te helpen terug die verbinding met jezelf te voelen omdat het alleen even niet lukt.
Om je te helpen uit je hoofd te gaan en terug te voelen wie je bent, wat je kan en wat je betekent voor anderen. En die anderen zijn die mensen die het gevoel erkennen en herkennen en bij wie je “echt” jezelf kunt zijn en omgekeerd, met alles wat er is, for better or worse . De “echte” vriendschap waar ik het over had in mijn blog over “vriendschap tussen mannen en vrouwen een utopie”. Mooier dan dat wordt het niet. En de dankbaarheid die je dan voelt, ja ja voelt, niet iets wat je met je hoofd denkt, herstelt stapje per stapje de verbinding met jezelf. Je voelt ineens weer alle energie langzaam beginnen stromen, je voelt je weer leven. Je kunt weer de bomen door het bos zien en voelen wat er wel is.
En dan gebeuren de volgende stapjes… er komen nog mensen of dingen op je pad die je helpen om weer jezelf te zien, te geloven in jezelf… elk een op zijn eigen originele en unieke manier. De ene komt “out of the blue” langs om mij die knuffels te geven die ik zo hard nodig heb, de ander neemt de tijd om nog een goed gesprek te hebben om de dingen nog wat duidelijker te zien en vooral te beseffen waarom de verbinding met mezelf en ook de verbinding met de anderen verbroken werd. Nog iemand anders die me verteld aan dat hij aan het wandelen is en mij aanmoedigt om even alles los te laten en te genieten. Wat ik dan ook deed, in de natuur, alles-mag-niets-moet-gevoel en de energie en rust die je er gratis bij krijgt, om nog maar te zwijgen van de glimlach en de begroeting van de mensen die je dan ontmoet op je wandeling.
Nog een andere mooie ziel stuurt “toevallig” (ik geloof niet in toeval by the way) een berichtje om even bij te praten via een video-call en wat blijkt? We hadden dezelfde shitweek en hetzelfde leeg gevoel. En then the magic happens…. je voelt je gezien, begrepen en na een babbel van een uurtje voel je weer wat positieve energie. Om dan ’s avonds te voelen dat je nog meer nood hebt aan dat contact met gelijkgestemden en echtheid. Om te eindigen heb ik deze shitweek, die me uiteindelijk wel weer veel geleerd heeft (maar ik toch liever niet teveel heb 😉) beëindigt met een super leuke dag vol zon, plezier, babbels, spelen als kinderen en de luchtigheid en het goed gevoel dat erbij hoort. Ik heb ook gevoeld wat het is om te “springen” in het zwembad in plaats van er voorzichtig in te stappen.
“The wake-up call” benoem ik het nu, want ik kan je verzekeren dat je meteen wakker bent en spontaan de slappe lach krijgt als je dit doet en zeker als je samen springt met iemand anders. Springen voor de verbinding met onszelf, springen voor de doelen die we graag willen bereiken, springen om te voelen hoe het is om weer kind te zijn en te spelen. Uit het hoofd in dat gevoel binnen de seconde. En het is vakantie, waar je ook bent, spring erin en laat me weten welk gevoel jou het geeft…
Dus ja, natuurlijk heb ook ik ups en downs… De kunst is om het verdriet of de frustratie er “even” te laten zijn, dan hulp te aanvaarden of in te roepen als je voelt dat je het even niet alleen kan. Om dan stapje per stapje terug in verbinding te komen met jezelf en de daar bijhorende positieve energie. En dan volgt de rest vanzelf….meer positieve vibes, dingen en mensen die op je pad komen en dit goede gevoel om dicht bij jezelf te zijn nog versterken en waardoor de verbinding met hen ook vanzelf gaat.
En vooral, weten wie je vrienden zijn of die mensen die jou kunnen helpen op die momenten en durf om hulp te vragen. I know, niet gemakkelijker als je altijd gewend bent om alles alleen te doen of onafhankelijk wilt zijn. But there is no shame, we groeien “alleen” en “samen” door er te zijn voor elkaar en zowel moeilijke als mooie momenten met elkaar te delen.
En het is niet alleen die positieve energie die je zo’n goed gevoel geeft, het is ook de energie van dankbaarheid die je zo’n warm gevoel geeft en het gevoel dat je leeft. Dankbaar voor al die kleine dingen en die mensen die er WEL zijn en die jou helpen om te zijn wie je bent en omgekeerd. En ja, ook dankbaar voor de hond die dan feilloos aanvoelt en wat dichter tegen me aan komt liggen 😊. You do not have to do it alone.
and still do….
En hiermee wil ik mijn blog van deze week eindigen. Vanuit kwetsbaarheid en de kracht die daaruit voortvloeit jullie te inspireren door durven te tonen dat ook ik mijn slechte dagen heb en hoe ik eruit geraak. En vooral hoe belangrijk die verbinding met jezelf is om je goed te voelen, dit uit te stralen en zo gelijkgestemden aan te trekken. Vanuit de verbinding met jezelf kun je pas verbinden met anderen. Je kunt moeilijk verwachten van een ander dat hij/zij jou ziet, hoort, accepteert, waardeert en lief heeft of begrijpt als je niet eens jezelf ziet, hoort, waardeert, accepteert, liefhebt of begrijpt…. Er is gewoon geen magische knop of andere manier… Eerst jezelf zien, horen, accepteren, waarderen, liefhebben en begrijpen…. dan pas is er verbinding met de ander mogelijk.
Ik hoop je met deze blog geïnspireerd te hebben… wil je ook graag op zoek naar die hulpbronnen die jou helpen om weer die verbinding met jezelf te vinden en het daarbij horende goed gevoel, dan ben ik er graag voor jou.
* het 5G1B-gevoel = het gevoel dat je gezien, gehoord, geaccepteerd, gewaardeerd, geliefd en begrepen wordt. Meer hierover vind je ook terug in de gratis 3-delige reeks video’s die je in je mailbox krijgt als je op de website je e-mailadres doorgeeft.
Op een leven met meer kleur,
Ilse Deklippel
Truecolors4u
P.S.: Spreekt dit je aan en ben je op zoek naar één-op-één begeleiding of wens je meer info met betrekking tot de trajecten?
Plan hier je vrijblijvende gratis 30-minuten durend gesprek in.
Dan kijken we samen wat we voor elkaar kunnen betekenen.